“Apartheid. Enkel het woord op zich klinkt al emotief, evocatief en provocatief. Voor miljoenen Zuid-Afrikanen die onder het apartheidsregime leden, staat het woord synoniem met lijden, discriminatie en racisme. Vandaag werd het woord apartheid gekaapt door de tegenstanders van Israël als een manier om een goed georkestreerde aanval te lanceren op zijn legitimiteit als staat. Zij kapitaliseren op de emotionele reactie die de feitelijke vermelding van het woord en de beelden die dat oproept, om campagnes te plannen die gebaseerd zijn op hun eigen particulier merk van racisme: het antisemitisme,” de zwarte Zuid-Afrikaan Rolene Marks op 11 juni 2013 [bron].
Manfred Gerstenfeld interviewt ambassadeur Prof. Robbie Sabel
“Israël is een multi-raciale en ook een veelkleurige samenleving. Het heeft vrije verkiezingen met universeel stemrecht. De rechterlijke macht is onafhankelijk en heeft een hoge internationale reputatie. Joden omvatten 80% van de bevolking. Arabieren, vooral moslims, maar ook Druzen en christenen, vormen de grootste minderheid. Net als alle andere minderheden, nemen zij actief deel aan het politieke proces. Het aanzetten tot racisme in Israël is een strafbaar feit.
“Sinds Israël onafhankelijk werd in 1948, zijn er altijd Arabische parlementariërs geweest. Er zijn Arabische ministers en vice-voorzitters van de Knesset geweest. Er zijn Arabische rechters op diverse rechtbanken, waaronder het Hooggerechtshof. Er zijn veel Arabische artsen in ziekenhuizen, maar ook afdelingshoofden. Er zijn Arabische hoogleraren. Veel Arabische studenten studeren aan alle Israëlische universiteiten. Het ministerie van Buitenlandse Zaken heeft Arabische ambassadeurs en andere diplomaten. Er zijn Arabieren op hooggeplaatste functies in leger en politie en ga zo maar door. Deze realiteit verschilt radicaal van het Zuid-Afrikaanse Apartheidsregime van 1948 tot 1994.”
Ambassadeur (op rust) Professor Robbie Sabel is voormalig juridisch adviseur van het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken. Hij doceert thans internationaal recht aan de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem, de Universiteit van Tel Aviv en aan het Interdisciplinair Centrum in Herzliya.
“Om beter de fraude te begrijpen van diegenen die Israël een Apartheid staat heten, kan men een opsomming geven van de belangrijkste kenmerken van het Zuid-Afrikaanse regime. Zij omvatten een groot scala aan juridische beperkingen. Gekleurde mensen werden uitgesloten van het stemrecht in de algemene verkiezingen. Er was een verbod op huwelijken tussen blanken en mensen van andere rassen. Buitenechtelijke seksuele relaties tussen witte en zwarte mensen waren ook verboden.
“Bovendien werd er een fysieke scheiding opgelegd tussen witte en gekleurde woonwijken. Zwarte mensen werden niet toegestaan om geschoolde arbeid uit te voeren in stedelijke gebieden, behalve dan in diegenen die aangewezen werden voor zwarte bewoning. Stakingsacties door zwarte mensen werden verboden. Alle zwarte mensen moesten ten allen tijde een speciale pas bij zich dragen. Geen zwarte persoon kon een landelijk gebied voor een stedelijk verlaten zonder een vergunning van de lokale autoriteiten.
“Er was een speciaal Zwart Departement voor Onderwijs. Het doel was om te voorkomen dat zwarte Afrikanen een opleiding zouden ontvangen die hen zou kunnen voorbereiden om te streven naar posities die ze in de samenleving niet mochten bekleden. Zwarte studenten werden verboden om te studeren aan de grote witte universiteiten. Daarnaast was er de zogenaamde ‘kleine segregatie’ in alle openbare voorzieningen, zoals hotels, restaurants, zwembaden en openbaar vervoer. Om deze wetgeving af te dwingen, waren er borden die zeiden ‘Alleen Europeanen’ en ‘Alleen niet-Europeanen.’ Samengevat: De zwarte bevolking werd afgezonderd, gediscrimineerd en had geen stemrecht in de algemene verkiezingen. Zij kon ook niet deelnemen aan de regering.
“De leugen ‘Israël is een Apartheid staat’ werd populair na de VN-Wereldconferentie van 2001 tegen racisme, rassendiscriminatie, vreemdelingenhaat en aanverwante onverdraagzaamheid, gehouden in Durban, Zuid-Afrika. Op de NGO-conferentie aldaar, bereikte de anti-Israël hetze nieuwe naoorlogse hoogten. Zijn verklaring stelde: ‘Wij verklaren Israël tot een racistische Apartheid staat waarin Israël’s merkteken van Apartheid als een misdaad tegen de menselijkheid, wordt gekenmerkt door rassenscheiding en segregatie, onteigening, beperkte toegang tot het land, denationalisatie, ‘bantoestanizatie’ en onmenselijke daden.’
“Na deze schandalige haatverklaring, had de Zuid-Afrikaanse onderminister van Buitenlandse Zaken Aziz Pahad een verklaring afgegeven. Hij bekritiseerde de manier waarop de NGO conferentie was gekaapt en door de deelnemers met een anti-Israël-agenda werd omgekeerd in een antisemitisch evenement. Sindsdien wordt de valse beschuldiging van Apartheid regelmatig herhaald. Een voorbeeld is het initiatief ‘Apartheid Week’. Het begon aan de Canadese universiteiten en verspreidde zich van daaruit naar campussen in andere landen.
“Nog een andere variant van de Apartheid laster is dat ‘Israël de Apartheid uitbreidt tot de gebieden.’ De bewering is dat de Israëlische wet met zijn democratische waarborgen geldt voor Israëlische kolonisten, maar niet voor de lokale Palestijnse bevolking die onder Israëlische militair bestuur staan. Echter, sinds de Oslo-akkoorden van 1993 is de Palestijnse Autoriteit bevoegd voor het overgrote meerderheid van de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever.
“Hamas, dat genocide op Joden en Israëliërs promoot, is bevoegd voor de gehele bevolking van de Gazastrook. Dus de overgrote meerderheid van de Palestijnen wordt niet onderworpen aan het Israëlische militaire bestuur of de algemene Israëlische wet. Hun wetten, rechtbanken, politie, gevangenissen, belastingen en dergelijke zijn Palestijns. Bovendien, indien Israël zou trachten de Israëlische wet toe te passen op de weinige Palestijnen die onder zijn bevoegdheid vallen, zou dit zwaar worden bekritiseerd door de wereldopinie.
Sabel concludeert: ‘De ‘Israël is een Apartheid staat’ campagne is een fraude die wordt gepresenteerd als zijnde gebaseerd op de bekommernis voor de universele toepassing van de mensenrechten. Het werkelijke doel is de delegitimatie van Israël, door deze te beschuldigen van de ergste misdaden.
Interview door Dr. Manfred Gerstenfeld
Dr. Manfred Gerstenfeld is lid van de Raad van Bestuur van het Jerusalem Centrum voor Openbare Kwesties (JCPA), die hij 12 jaar heeft voorgezeten. Hij heeft meer dan 20 boeken gepubliceerd. Velen behandelen het anti-Israëlisme en het antisemitisme.
Dagelijkse beschamende taferelen tijdens de eerste VN-conferentie tegen racisme, gehouden in augustus 2001 in Durban Zuid-Afrika: alles moest wijken voor de strijd tegen Israël en tegen de Joden…
Bronnen:
- Arutz Sheva:
♦ On the ‘Israel is an Apartheid State’ Slander – Interview with Ambassador (ret.) Prof. Robbie Sabel: “To better understand the fraud of those who call Israel an Apartheid state, one can enumerate the key characteristics of the South African regime” – Manfred Gerstenfeld interviews Ambassador (ret.) Prof. Robbie Sabel [lezen]
4 december 2013